Akapity

Markdown posiada parę sposobów formatowania akapitów.

Weźmy parę linijek poezji jako przykład. Zadkładam, że chcesz, aby taki tekst wyglądał tak:

Czy ja zaprzeczam sobie?
Niech będzie, że sobie zaprzeczam,
(Jestem wielki, posiadam mnóstwa.)

Teraz możesz myśleć, że proste pisanie każdego wersu do swojej własnej, nowej linijki jest wystarczające, aby rozwiązać problem:

Czy ja zaprzeczam sobie?
Niech będzie, że sobie zaprzeczam,
(Jestem pojemny, są we mnie miliony.)

Niestety, byłaby to błędna odpowiedź! Taki Markdown wyrenderowałby się raczej w pojedynczą, długą linijkę: Czy ja zaprzeczam sobie? Niech będzie, że sobie zaprzeczam, (Jestem pojemny, są we mnie miliony.).

If you forcefully insert a new line, you end up breaking the togetherness:

Czy ja zaprzeczam sobie?
    
Niech będzie, że sobie zaprzeczam,

(Jestem pojemny, są we mnie miliony.)

To jest coś, co znane jest jako ciężka przerwa; natomiast nasza poezja prosi się o miękką przerwę. Możesz tego dokonać dodając dwie spacje po każdej nowej linii. Nie jest to możliwe do zobaczenia, gdyż spacje z natury są niewidzialne ale wyglądałoby to mniej więcej tak:

Czy ja zaprzeczam sobie?··
Niech będzie, że sobie zaprzeczam,··
(Jestem pojemny, są we mnie miliony.)

Każda kropka ( · ) reprezentuje spację.

Wypróbujmy to. W okienku poniżej, dodaj odpowiednią ilość spacji, aby poezja wyrenderowała się w oczekiwany sposób: